مخازن پلی اتیلن را می توان با مواد بازیافتی تولید کرد. به این صورت که با بازیافت زباله های پلاستیکی وطی نمودن پروسه های لازم، این مخازن تولید می شوند. مخازن پلی اتیلنی که با روش بازیافتی تولید می شوند، قیمت پایین تری نسبت به مخازن پلی اتیلن تولید شده با مواد نو دارند؛ همچنین مخازن پلی اتیلن بازیافتی نبایستی برای آب شرب و مایعات خوراکی استفاده گردد.
استفاده از پلاستیک بازیافتی در تولید تانکرهای پلی اتیلن می‌تواند مزایا و معایب مختلفی داشته باشد. در ادامه به بررسی مزایا و معایب این رویکرد می‌پردازم:
مزایا:
1. حفظ محیط زیست: استفاده از پلاستیک بازیافتی می‌تواند به کاهش استفاده از منابع طبیعی مانند نفت کمک کند و همچنین از مقدار زباله‌های جامد پلاستیکی که به محیط زیست آلوده می‌شوند، کاسته شود.
2. کاهش هزینه‌های تولید: مواد بازیافتی معمولاً ارزان‌تر از مواد اولیه هستند، بنابراین استفاده از پلاستیک بازیافتی می‌تواند به کاهش هزینه‌های تولید و در نتیجه کاهش قیمت محصول منجر شود.
3. افزایش پایداری منابع: استفاده از پلاستیک بازیافتی به معنای بازیافت منابعی است که قبلاً برای تولید پلاستیک مصرف شده‌اند، و این باعث می‌شود که مواد اولیه مجدداً قابل استفاده شوند و منابع طبیعی صرفه‌جویی شود.
معایب:
1. کیفیت محصول نهایی: استفاده از پلاستیک بازیافتی ممکن است کیفیت محصول نهایی را کاهش دهد، زیرا پلاستیک بازیافتی ممکن است شامل آلودگی‌ها و ناهمواری‌هایی باشد که بر کیفیت تولید تأثیرگذار باشد.
2. محدودیت‌های فنی: برخی از برنامه‌های کاربردی خاص، مانند تولید تانکرهای پلی‌اتیلن، ممکن است نیازمند ویژگی‌های خاصی از نظر مقاومت مکانیکی و شیمیایی باشند که ممکن است پلاستیک بازیافتی ارائه ندهد.
3. تأثیرات بلندمدت: ممکن است استفاده از پلاستیک بازیافتی در تولید تانکرهای پلی اتیلن منجر به مشکلاتی مانند ضعیف شدن ساختار، زنگ‌زدگی سریع‌تر و یا حتی نشتی‌های بیشتر در طول زمان شود، که این موارد می‌توانند تأثیرات منفی برای کارایی و عمر مفید تانکرها داشته باشند.
با این حال، با توجه به پیشرفت‌های فناوری و روش‌های بهبود کیفیت پلاستیک بازیافتی، ممکن است بتوان معایب را کاهش داد و بهره‌وری از مزایای این رویکرد را افزایش داد.
بدون دیدگاه